In 2005 hebben wij Pipper als pup in huis gekregen, een bruine enthousiaste Labrador. We woonden destijds in Belgie en ons tweede kind was net geboren. Het leek ons een goed moment om onze hondenwens in vervulling te laten gaan en onze kinderen te laten opgroeien met een hond.

Het bleek al snel dat we qua aandacht drie kinderen in huis hadden waarvan we er twee goed onder controle hadden. Pipper ging gezellig haar eigen weg.

Na een paar verhuizingen had Pipper haar eigen wereld waar wij ook nog een bijrolleteje in speelde. Schreeuwen hielp niet meer. Uitlaten was een ramp door het getrek aan de lijn.

Eind 2006 ben ik bij Bernice begonnen. Na de eerste dag zagen we al resultaat en kon ik het schreeuwen achterwegen laten. Een paar sessies later was ook het trekken verleden tijd. We hebben nu een hond in huis waarmee we kunnen 'communiceren' en die meedraait als derde kind.

Nogmaals dank. Groet, Sander